ednakże największe emocje wywołuje kwestia sprowadzenia do Nowogrodu zakonników regularnych świętego Augustyna. Że mnisi przybyli nad Bóbr za sprawą Henryka Brodatego, co do tego nie ma najmniejszej wątpliwości, ale czy rzeczywiście przywędrowali oni z dalekiej Francji? - tu występują w samych źródłach znaczne rozbieżności. Istnieje również bowiem przekaz, że wysłani zostali z istniejącego już we Wrocławiu klasztoru augustianów. Kroniki biskupów wrocławskich nie wspominają o tym, jakoby w roku 1217 powstał klasztor w Nowogrodzie Bobrzańskim z zakonnikami z Francji. Ten fakt potwierdza jednakże katalog opatów żagańskich, a więc źródło bardziej bezpośrednie i wiarygodniejsze. W dokumencie żagańskim jest mowa o wzywaniu opatów nowogrodzkich (później żagańskich) na posiedzenia kapituły generalnej zgromadzenia do Arrovaise koło Bapaume w południowej Francji, a nie do Wrocławia.
     Niezależnie od sporu - skąd przybyli? - klasztor w Nowogrodzie był faktem i dzięki licznym przywilejom i nadaniom stał się niebawem jedną z najbogatszych instytucji kościelnych na Dolnym Śląsku. Na otrzymanych od księcia Henryka 120 łanach u ujścia Brzeźnicy do Bobru zakonnicy wznieśli do 1227 roku nowy kościół pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny i konwikt. Zdawałoby się, że wokół tego konpleksu zacznie kształtować się zalążek przyszłego miasta. To się jednak nie stało. Klasztor nie stał się czynnikiem miastotwórczym, nigdy nie skupił wokół siebie większego zespołu zabudowań. Rozwijało się natomiast podgrodzie u stóp grodu zamku i ono dało początek miastu prawnemu, jakim stał się Nowogród w 1353 roku.